Oczy są zwierciadłem duszy.

 

Ariana Felint 

Klasa IV
Wydział literatury:  Literaturoznawstwo

Widzisz szczupłą blondynkę, na oko ma może sto siedemdziesiąt centymetrów wzrostu, długie, falowane blond włosy. Twoje oczy zmierzają ku figurze, jest szczupła, może nawet za bardzo. Idealne wcięcie w talii, biust nie jest za bardzo wydatni. Nosi swoje długie nogi, które niebywale są jej atutem na piętnastocentymetrowych szpilkach. Niezauważalne kolczyki w odstających kościach biodrowych. Teraz twarz, drobne malinowe usta, podkreślone czerwoną szminką, tworzą idealny kontrast z bladą jak śnieg cerą. Oczy są szare jak listopadowe niebo, często maluje je na czarno, chcąc ukryć ślady nieprzespanych nocy. 

 

Pomieszanie wszystkiego i niczego. Pozornie mała dziewczynka, nie zawsze świadoma otaczającej ją rzeczywistości. Spokojna i opanowana, zawsze znajdzie na wszystko trafną odpowiedź i wyjście z sytuacji. Doskonale zna swoje słabe i mocne strony.  Czasami strasznie ciężko ją zrozumieć, ponieważ bywa że woli zastanawiać się nad tym ile gwiazd liczy galaktyka, niż jaki problem trapi jej rozmówcę. Kieruje się intuicją. To właśnie przez jej pryzmat ocenia rzeczywistość, przyszłość i osoby, z którymi zetknęło ją życie. Trudno do niej dotrzeć, albowiem wszystkie swoje problemy skrywa w sobie, jest mało ufna. Mimo spokojnej natury, szybko nudzi się otaczającym ją światem i szuka zmian oraz nowych, ciekawych wrażeń. Wdając się z nią w przyjaźń, czy też inne uczucie, trzeba być przygotowanym i na inne niespodzianki. Będzie pojawiać się i znikać. Nie ogląda się na przeszłość, czy teraźniejszość, a patrzy na przyszłość. Dlatego też, strasznie boi się zostać zraniona. Trzeba bowiem wiedzieć, że mimo wszystko, Ariane strasznie łatwo jest sobie oswoić. Woli być samotna, niż cierpieć z powodu odejścia jakiejś osoby. Dalej zakochana w ludzkich duszach i ich zagadkach. Dwuznacznie elokwentna. 

 

Historia Panny Felint jest odrobinę pogmatwana. Już od dziecka była nad wiek dojrzała. Dorosłych zawstydzała swoją rozwagą, powagą, oczytaniem i bogatym słownictwem. Rzadko się śmiała, nie miała zwariowanych pomysłów i marzeń. Wydawała się maluchem, którego odłączono od kontaktu z dziecięcą energią. Uwierzylibyście, że jeszcze dwa lata temu ważyła osiemdziesiąt cztery kilko, miała krótkie, czarne włosy i pucułowate policzki? No właśnie. Nękana w szkole za swój wygląd, zdesperowana sięga pierwszy raz po tabletki na brak apetytu. Stają się jej wybawieniem, drogą ucieczki. Przestaje jeść, chce opuścić piekło jakie zgotowało jej życie. Zaczęła nienawidzić siebie za to, jaka jest. Zaczęła nienawidzić swoje ciało, za to, ze przysparza jej tyle problemów. Zaczęła nowe życie. Prośby rodziców, wszelakie terapie na nic się zdały. Wtedy miała pomóc przeprowadzka. Inny kraj, obyczaje. Londyn. Nowa szkoła. Eric. Wiadomość, że jest narkomanem. Szybko rzuciła się w wir jego życia, znajomych, oddała się temu całkowicie. Alkohol. Papierosy. Tabletki LSD, wśród których znalazła efedrynę, środek, który był znacznie skuteczniejszy niż jej kapsułki, przez które mniej jadła. A potem Eric nagle znika. Zostawia ją. Policja znajduje u niej torebki z białym proszkiem, a ona zupełnie niczego nieświadoma, zostaje wciągnięta w straszną grę. grę o życie między dwoma braćmi bliźniakami, którzy są zamieszani w wiele afer narkotykowych w Londynie. Tylko czy jeden z nich odważy się w końcu wrócić? Na to pytanie odpowiada sobie codziennie, kiedy musi harować w pocie czoła i spłacać jego zadłużenia wśród londyńskiej mafii. Jak? Od pewnego czasu jest dosyć wysokiej rangi modelką w dzielnicy Chelsea. Jednak nikt nic o niej nie wie. Nie wie, że jest uczennicą tutejszej szkoły dla trudnej młodzieży.

Że wmawia sobie do tej pory, że nie ma problemu z żadnym z odurzających środków. Że tutaj chodzi tylko i wyłącznie o to, że jedynym jej narkotykiem jest chude ciało, które musi przy sobie za wszelką cenę zatrzymać.

• Używki jakie stosuje to efedryna, nikotyna, czasami zdarzają się początkowe tabletki i środki nasenne.
• Uwielbia przebywać na dachu lub parapecie, można ją tam spotkać w nocnych porach.
• Wciąż ma zamiłowanie do książek, tak jak w dzieciństwie. 
• Zawsze marzyła o futrzanym stworzeniu o pięknych, zielonych oczach i miękkim futrze, mianowicie o kocie. 
• Od kilku miesięcy biernie bierze udział w pokazach mody, czy sesjach zdjęciowych, sprawdzając się w zawodzie modelki.