I'm the girl you never want...

          W życiu nie zawsze bywa kolorowo. Wszystko zależy od tego, gdzie przyjdziesz na świat, jacy są Twoi rodzice. Niektórzy, jak Melanie Winter, już na starcie mają wszystko, czego im potrzeba: piękny dom z wielkim ogrodem i basenem, własną służącą i garaż pełen luksusowych aut. A jednak nie potrafią tego docenić. Bogate dzieciaki bowiem często mają to do siebie, że schodzą na złą drogę tylko po to, żeby upodobać się swoim znajomym. Zaczynają palić, ćpać, chodzić na imprezy, gdzie alkohol przelewa się litrami, a seks na kanapie jest czymś zupełnie naturalnym. Rodzice wolą tego nie widzieć, bo tak jest wygodniej. Dla niepoznaki wysyłają swoje pociechy na miliony zajęć poza lekcyjnych, niby w trosce o przyszłość młodego pokolenia.

          Widząc dziewiętnastoletnią pannę Winter od razu dostrzeżesz jej wspaniałe, lśniące włosy w kolorze łanów zboża, z wdziękiem opadające na zgrabne plecy. Filigranowa figura dziewczyny, podkreślona dodatkowo odpowiednio wyzywającym strojem, wznieci w Tobie niekłamane pożądanie. Nie podejdziesz jednak bliżej, gdyż w jej dużych, błękitnych oczętach, okolonych wachlarzem gęstych rzęs, dostrzeżesz pewnego rodzaju chłód. Malinowe usteczka, na pozór uśmiechające się wesoło, w każdej chwili mogą wykrzywić się w pogardliwym grymasie. Czujesz, że to nie jest dziewczyna dla Ciebie. To nie jest dziewczyna dla nikogo. W końcu niczym nie różni się od swoich przyjaciół. Od bogatych dzieciaków mających za dużo swobody w życiu.

          Melanie nigdy nie jest sama. Tuż obok niej można spotkać jej równolatkę, córkę gotującej w domu państwa Winterów kobiety. Różnice między nimi widać jak na dłoni. I nawet nie chodzi o strój, czy kolor włosów, a o sposób bytu. Melanie chce być widziana ze wszystkich stron. Głośno się śmieje, gestykuluje. Zupełnie inaczej sprawa się ma, jeśli chodzi o jej tajemniczą towarzyszkę. Dziewczęta nie rozmawiają ze sobą, a nawet nie wymieniają się porozumiewawczym spojrzeniem. Właściwie nigdy nie usłyszysz prawdziwej odpowiedzi na pytanie, dlaczego są nierozłączne.

Powiadają, że panna Winter uzależniła się od obecnej w jej życiu niemal od dziecka panny Howard. Powiadają również, że to ona wpłynęła na przemianę rozpieszczonej córeczki tatusia, jaką była Melanie. Właśnie dlatego do Szkoły Dla Trudnej Młodzieży trafiły razem.

Alice Elizabeth Howard

19 lat ♣ Chelsea, Londyn ♣ Historia Sztuki ♣ Pokój nr 20

~*~

Witam!

Okey, nie bijcie. Karta bardzo dziwna, ale nie chce mi się za bardzo rozpisywać. Zaskoczeni, że opisywałam Melanie, a prowadzić będę Alice? To ze względu na to, że ciężko jest mi się trzymać tego, co piszę, więc... Postać Melanie jest do przejęcia. Można ją we wszelaki sposób ubarwić.

Znać mnie znacie. Przynajmniej niektórzy. Byłam tu (a raczej na starym blogu) jako Sky Greengrass i jako Andy Solinsky, ale ich uśmierciłam.

Nie mam pojęcia kto jest na zdjęciu, ale mi się spodobało :)

Na wątki jestem chętna i gotowa. Trochę wyszłam w tym z wprawy, ale mam nadzieję, że mi wybaczycie. Chwilowo mam mnóstwo wolnego czasu. Zmieni się to koło lipca, kiedy wypełźnie ze mnie to, co do mnie wpełzło około października przez dziurawą gumkę.

Dobra, do napisania!

Kontakt gg: 44806097